Geschreven uit het hart van een (harddrugs) verslaafde moeder met PTSS en ADHD
Dit gedicht komt uit de laatste zware periode van VOOR de KLINIEK
Het verwoord de frustratie en onzekerheid van het onbekende traject van clean zijn.
 De ANGST die het leven beheerst na 30 jaar onderdrukking door drugs en de verwarrende staat van zijn.

Is het het einde of het begin

Is het noodzakelijk of heeft het geen zin.

Is het de realiteit of weer een hersenspin.

Geeft het me vleugels of trekt het me de diepte in.

Is het een keuze of is het dwang.

Voelt het vrij of maakt het me bang.

Stel ik het uit of is het voor levenslang.

Is het een open plek in het bos of is het nog een tunnel aan het einde van de gang.

Is dit de zin van de vrije keuze of het onder dwang.

Is er wel een plaats vol liefde in het gebroken hart van pijn.

Zou ik eindelijk kunnen ademhalen zonder onderdrukt te zijn.

Maakt deze keuze mij gelukkig en kan ik strax mezelf weer zijn

Kan ik nu eindelijk bewust en helder communiceren zonder in de war te zijn.

Auteur: Simone Bank